Ken ik jou niet ergens van?

Alsof er geen tijd tussen nu en onze laatste ontmoeting heeft gezeten... Ik herken je in een oogopslag, je ruikt nog hetzelfde, je bent nog steeds even warm, niks veranderd. Het is fijn om je weer te zien, had me niet eens gerealiseerd dat ik je heb gemist. Omarm me maar, je hebt me maar voor 9 dagen...

Hallo Singapore, goed je weer te zien.

Op 15 januari vlieg ik vanuit Amsterdam naar Singapore om deze oude bekende weer te ontmoeten. Het is sowieso een dag van ontmoetingen, want overdag ben ik nog bij de HotelloTop, een jaarlijks netwerk event voor afgestudeerden van hotelscholen, dat plaatsvindt in de RAI tijdens de horecava. 'S middags is er een drukbezocht congres met aansluitend de borrel, de werkelijke aanleiding voor het hoge bezoekersaantal. Het thema is dit jaar 'celebrating the future' en key note spreker André Kuijpers vertelt ons prachtig over zijn ruimte-reizen en de mogelijkheden en plannen voor hotels in de ruimte. Nogal zweverig. Zouden we echt ooit in de ruimte kunnen logeren? Een hotelkamer met uitzicht op de aarde? Ver van mijn bed of dichterbij dan we denken?

Hoewel we dus de toekomst vieren maak ik tijdens de borrel toch nog een aantal prettige uitstapjes naar het verleden. Ik ontmoet mijn oude baas bij Golden Tulip; Haike. We zijn beiden voor altijd verbonden aan 'de tulp' en met hem borrelen een aantal mooie herinneringen op aan turbulente tijden in Hilversum en later Amersfoort en natuurlijk de jaarlijkse congressen voor hoteliers, waarvan een aantal ook hier aanwezig. Ook leuk om weer te zien. Maar nog leuker is de ontmoeting met Hans, die mij liedjes van de studentenvereniging leerde zingen tijdens de introductie, een oogje in het zeil hield in de grootkeuken van die hoge hotelschool en zo mooi kon verliezen met backgammon... Hotelschool, mooie tijd. Ook een beetje 'appreciating the past' vandaag dus. Zeker ook als ik heel even Sander zie: net van het podium gestapt want hij was de host van het congres vandaag en dat doet hij fantastisch! Sander en ik kennen elkaar al veel langer dan vandaag; van ooit oliebollen bakken tot collega's bij T&C, training- en adviesbureau van de hotelschool, tot nu; een dierbare vriendschap.
Maar ik kan helaas niet te lang wandelen langs memorylane, ik moet naar Schiphol, want het vliegtuig wacht niet. De KLM brengt me naar mijn woonplaats 2013; terug naar Singapore.

Na bijna 12 uur vliegen landen we met een zachte bons op dat kleine, wonderlijke, warme eiland. Eerst de gebruikelijke formaliteiten en nog maar eens een stempeltje en dan brengt een taxi me naar de stad. Onderweg zie ik alle bekende plekken; Marina Bay Sands hotel 'hotel met boot op het dak' en oh zo fijne rooftop-bar, singapore's reuzenrad, Gardens by the Bay, de skyline van het business district, the raffles hotel. Ik word met de minuut blijer; wat is het fijn om weer hier te zijn, toch een beetje het gevoel van thuiskomen.
Snel mijn koffer in het hotel en wat eten bij een van mijn favoriete tentjes 'om de hoek'. Rhoda, een van de serveersters, begroet me met een hartelijk 'welcome back' en ook mijn Chinese kapper, later op de avond, is blij om me weer te zien. Ze kennen me nog, dat is leuk!

Vrijdag op kantoor is ook een feestje; zoveel bekenden en zo blij om velen weer te zien. En dat is gelukkig wederzijds.
Er zijn ook nieuwe gezichten waaronder mijn opvolger Laurent die ik in de komende dagen ga inwerken. Na een lange dag van overdracht kan ik wel wat extra 'spraakwater' gebruiken en gaan we na werk nog wat drinken bij de winebar waar ik anderhalve maand geleden nog mijn afscheidsdrankje(s) dronk. Toen kwam het niet van eten, maar gelukkig is dat vandaag anders...en het wordt een van mijn favoriete 'keukens'; Japans. We kiezen een selectie van overheerlijke sushi en sashimi, wat een feestje! Gelukkig ben ik het eten met stokjes nog niet verleerd. Maar na het eten en alle inspanningen van de dag vallen mijn ogen langzaamaan dicht. Tijd om terug te gaan naar het hotel. Ik heb een kamer met uitzicht op hotel Royal, daar waar ik ooit 7 maanden woonde, maar ik heb geen puf meer om daarvan te genieten. Ik plof in mijn bed en het duurt niet lang voordat ik in een diepe slaap ben, dromend van alle indrukken en ontmoetingen. Maar al na 2 uur schiet ik rechtovereind; wakker en met het gevoel wel uitgeslapen te zijn. Oh nee... dit ken ik ergens van! Midden in de nacht en de slaap niet meer kunnen vatten. Deze 'ontmoeting' met een jetlag had ik nu zo graag willen missen.

Ahhh toe...Laat me nog even dromen over een prachtige toekomst en over alle leuke, spannende, wonderlijke dingen in het verschiet? ahhh?