Filebericht

Langzaam rijdend en stilstaand verkeer op de weg van Siem Reap naar Ankor Wat... Maandag, het is kwart over 5 's morgens. In plaats van nog even tukken, tuk-tuk ik met gezwinde spoed richting de tempel en met mij dus vele anderen. Een lange rij van busjes, brommers, fietsen en tuk-tuk's beweegt zich langzaam voort langs het water dat rondom Ankor Wat ligt. Alles is nog in duisternis gehuld als ik uiteindelijk uitstap en de polonaise van dansende lichtjes over de brug volg naar de ingang. "Door de koningspoort zo de hemel in" zei mijn gids gisteren. Het is in de hemel vooral donker, dringen en oppassen dat je je been niet breekt op de ongelijke stenen. Maar vooruit, eenmaal aan de andere kant van de muren tekent zich al vaag het silhouet van Ankor Wat af en dat is best hemels te noemen.
De beste plek voor zonsopgang laat zich niet moeilijk raden; honderden mensen hebben al een plekje langs de waterkant gevonden om straks, als de zon opkomt, niet alleen Angkor Wat maar ook de weerspiegeling daarvan in het water te kunnen vastleggen. Met een gemiddelde van 1 foto per minuut wordt er flink op los geschoten, maar het is dan ook prachtig om de steeds veranderende kleuren te zien en als uiteindelijk de zon tussen 2 torens verschijnt stijgt er een collectief 'ohhh...' op uit de menigte. Het vroege opstaan, de 'file' en het wachten meer dan waard!
Als de zon op is gaat iedereen in looppas de tempels in, ik drink koffie en geniet nog maar eens van het uitzicht.
Gisteren was ik hier voor het eerst met SoMuch, mijn tourguide. Hij heeft me zo veel verteld over de verschillende koningen die hier woonden, de oorlogen, de tijden van welvaart, de manier waarom de tempels werden gebouwd en verdedigd, de in steen uitgehouden verhalen, de verschillende religies en hoe deze zijn verenigd in deze tempel. Kortom, hij deed zijn naam echt eer aan... Maar bovenal hadden we plezier, zelf toen onze tuk-tuk een lekke band kreeg op de weg van Angkor Wat naar Ta Promh. Het geluk bij het ongeluk was dat dit gebeurde bij een klein weeshuis waar de eigenaar me direct aanbood om me rond te leiden en te vertellen over het huis, het bijbehorende schooltje en hoe kinderen leren schilderen in hun vrije tijd. Prachtig werk en blij dat ik dit heb gezien. Wat zijn er toch een mooie mensen in deze wereld.
Uiteindelijk komen we toch bij Ta Promh; tempel die bekend staat als opname lokatie van tomb raider met Angelina Jolie, en dus een drukte van jewelste. Iedereen in de file voor een foto bij bekende film 'spots', ik echter geen idee, maar gelukkig heb ik een ervaren gids. En een avontuurlijke ook... We klimmen stiekem over een hekje om met zicht over de tempels aan lianen te slingeren. Hoe cool is dat!
Dat wekt de honger behoorlijk op, dus lunchen bij een restaurant met de jongste bediendes die ik ook heb gezien. De jongen en het meisje zijn vast niet ouder dan een jaar of 10 maar als echte professionals serveren ze het eten en de drankjes. Helaas niet voor ieder kind een kans om naar school te gaan.
Na de lunch gaan we naar uncle Tom, tenminste dat is wat ik steeds versta, maar eenmaal aangekomen bij de tempel zie ik 'Angkor thom'. Tempel met vele gezichten; het zijn er 52 in het totaal en ze lachen allemaal. En daar word ik dan ook weer blij van. En van het leuke foto-moment natuurlijk; sommige oude stenen zijn om te zoenen. Wat een fijne dag! Op de weg terug is er nog tijd voor een extra tempel en het elephant terrace, het is allemaal even mooi, maar het blijft uiteindelijk wel 'een hoop oude stenen' en het is wel genoeg geweest voor vandaag. Thank you So Much!
Nu is het tijd voor iets levendigers! Eerst naar het hotel voor een klein slaapje, oftewel een tussen-tukje, en rond 7 uur ben ik fris voor het avond programma. Het wordt de red piano bar en daarna natuurlijk nog een voetenmassage als dessert. En dan...lekker tukken!
Dinsdag is alweer de laatste dag van mijn lange weekend en hoewel ik eigenlijk nog veel meer 'to do's' op mijn lijstje had bewaar ik deze lekker voor de volgende keer. In plaats daarvan ga ik eerst ontbijten op het dakterras met een noodle soep, om vervolgens op een van de hotelfietsen de stad te gaan verkennen. Geen plan, geen kaart. Lekker 'verdwalen' in deze niet al te grote stad en maar eens zien waar ik uitkom. Na een paar straten sta ik waar ik niet wil zijn...op de snelweg! Niet vergelijkbaar met Nederlandse snelwegen, maar toch een drukte van jewelste; brommers, busjes, rijdende winkeltjes, auto's en een fiets. Ik sluit maar snel achteraan in de file en laat me weer meevoeren naar het centrum. Even de rust van een tempel en een park en dan een kopje koffie bij de old market. Toch nog maar een paar souveniers kopen voor ik terug ga naar het hotel voor een massage en een uurtje aan het zwembad. Als ik op mijn zonnebedje lig komt er een lange file aan plaatjes van de afgelopen dagen in mijn hoofd voorbij; wat een prachtig land en wat een vriendelijk mensen; fijne sfeer. Ik ben nog niet eens weg en ik wil al weer terug. Ik doe nog even mijn ogen dicht en dan...dan geniet ik nog even verder!