Fijn knijpen

Dinsdag 25 juni. Vandaag ga ik naar Bangkok, maar eerst nog even naar kantoor. Rond 15:00 is het tijd om te gaan en zoals altijd knijp ik 'm een beetje, want ondanks alle reizen is vliegen nogsteeds niet mijn hobby en hebben mijn collega's me ook al niet heel enthousiast gemaakt over de kwaliteit van airasia. Op hoop van zegen dus. En halleluja, na twee en een half uur vliegen sta ik na een behoorlijk turbulente vlucht op de grond in Bangkok.
Het volgende avontuur is wederom de taxi en even wennen aan Engels met een Thais accent. Vraagt de chauffeur mij of ik vloog met Thai way, are you ok of you want highway? Toen we voor het tolpoortje van de snelweg stonden en ik een paar Thai bat moest betalen begreep ik pas dat ik 'ja' had gezegd op de laatste vraag. Het kost wat, maar dan ben je ook het snelste in de stad, totdat je in de file terecht komt... En dan wordt het weer knijpen, want na veel water drinken komt er een moment dat je moet... En dan helpt de verkeerschaos in Bangkok niet mee. Maar goed, op tijd de badkamer van mijn hotel gehaald. Ik deel een kamer met collega Esther in het Sofitel, wat een luxe! Esther is er nog niet, dus ik ga zelf even boven kijken op het dakterras. En bij zo'n indrukwekkend uitzicht hoort natuurlijk een drankje.
Woensdag is een dagje op kantoor; leuk om weer zoveel bekenden uit mijn trainingen te zien. En wat een gastvrij team! Fijn om hier te zijn.
Ik bereid de workshops voor morgen voor en heb gelegenheid om met een aantal managers bij te praten; de dag is zo voorbij en dan is het tijd voor ontspanning en vermaak. Vermaak komt in de vorm van een drankje op het dakterras en de ontspanning is een heerlijke voetmassage. Massage, je komt er niet omheen hier in Thailand. Wel even goed opletten waar je naar binnen loopt want voor je het weet heb je iets heel anders.
Wij ploffen in een grote stoel, worden bedekt onder grote handdoek tegen de immer blazende airco en kunnen achterover leunen. Ogen dicht en ontspannen; ik heb 1 uur fijn knijpen besteld, maar in die schattige Thaise handjes zit behoorlijk veel kracht en het lijkt me meer op fijnknijpen. Beetje 'painful' maar voor het goede doel, want uiteindelijk val ik geheel ontspannen in slaap.
Donderdag: Summer meeting apac. Spannende dag, want ik geef vandaag 4 workshops en spreek in de plenaire sessie. Knijp, knijp. Maar 'Do what you like, like what you do' en alles komt goed.
En om het succes van booking.com in apac voor de eerste helft van 2013 te vieren is er 's avonds een feestje met de ietwat discutabele naam 'The Hangover party'. Ik snap al snel wat de inspiratie is voor dit thema; Thai drinken niet uit glazen, de cocktails worden hier in een emmertje geserveerd en dan gaat het wel snel. Maar niemand ziet het als je een extra danspasje maakt, want iedereen drinkt uit een emmertje. Om even te ontsnappen uit de feest-drukte loop ik naar het dakterras waar een jazz-bandje speelt en het uitzicht vanaf de 67e etage over Bangkok maakt me sprakeloos. Onbetaalbaar!
Het werd een avond om niet snel te vergeten, hoewel ik er zeker van ben dat sommige feestgangers zich een klein gat in hun geheugen hebben gedronken.
Dat is niet erg, zolang je dan 's morgens ook maar weer gewoon op kantoor verschijnt. Met kleine oogjes knijpend tegen het zonlicht zijn de meesten inderdaad op kantoor. Een bordje fried Rice als ontbijt is dan opeens best lekker. We worstelen ons gezamenlijk door de dag en dan ik om 6 uur eindelijke het weekend begonnen. Ik verhuis van Sofitel naar hotel Woraburi, klein maar fijn. Met een welkomstdrankje aan de bar raak ik in gesprek met Duitse Jan; Nice neighbourhood, bit sleezy. Ja, dat had ik al gezien onderweg. Is een man een man en een vrouw echt wel een vrouw? Je weet het hier maar nooit...

Even knijpen?