Spring maar achterop

Nog even terug in de tijd en deel II van mijn Bangkok-avontuur:

Na een rustige avond aan de bar op vrijdag avond en toch nog even 'fijn knijpen', een voet massage dus, val ik moe maar voldaan in slaap. Ik kan de rust goed gebruiken want morgen wordt een inspannende dag...

Zaterdag; vroeg op voor een ontbijtje in de buurt. Jeetje, wat is het warm! Ik loop door de straat waar al een aantal Europese mannen van een jaartje of 55 en ouder zich weer opmaken voor een 'happy end' door met een koud biertje te beginnen bij het ontbijt. Ook de eerste Thaise meisjes hebben hun strategische positie al ingenomen en laten zich met een enigszins meewarige blik van alle kanten opnemen. Voor hen zijn de blanke mannen een wandelende geld automaat en daarmee voor velen een kans op een ticket naar Europa en een beter leven, maar de investering is hoog. Wat een triest bestaan.
Ik kies een andere straat met een ander uitzicht voor een simpel ontbijtje en neem de tijd om in de koelte van de airco te schrijven en om me mentaal voor te bereiden op de activiteit van de dag; 5 uur fietsen door Bangkok!
Om 12:30 moet ik me melden op het kantoor van Co van Kessel, Nederlander en initiator van deze fietstochten. Hij begon zijn bedrijf 30 jaar geleden om toeristen Bangkok op een andere manier te laten beleven. Ik ben benieuwd.
Mijn groepje bestaat uit 2 gezinnen met resp 1 en 3 kinderen, en allen de dag ervoor in Bangkok aangekomen voor een vakantie van 3 weken. Vooral het verschil tussen het koude, regenachtige Nederland en snikheet Bangkok is groot, dus het 'verfrissende' buitje bij vertrek is van harte welkom. Met genoeg water in de rugzak en de fotocamera binnen handbereik zijn we er klaar voor! We hebben echter beide handen nodig aan het stuur want door de hele smalle straatjes is het moeilijk navigeren. Het voelt zo af en toe of we regelrecht door de huiskamer of keuken van een gezin heen fietsen, dus goed opletten om te voorkomen dat je in de pan eindigt of je zomaar een Thaise oma achterop hebt.
Na een half uurtje slingeren door de stad komen we bij een pontje dat ons naar de overkant van de rivier vaart; hier is het een stuk rustiger en de straten veel breder. Veel monniken ook, maar dat komt waarschijnlijk omdat we dichtbij een van de vele tempels zijn. We stoppen bij een tempel waar we van een vriendelijke monnik water en fruit krijgen. Hij wijst ons tevens de gedenkplek aan Co Van Kessel aan, die vorig jaar zomer is overleden en veel tijd bij deze monniken doorbracht. Het moet een bijzondere man geweest zijn.
Tijd om weer verder te gaan... Onze volgende stop is een enorme Wat (tempel) met een zittende Boeddha van 15 meter hoog. Schoenen uit en knielen in nederigheid, een wierookstokje branden en de bellen luiden om je zonden te laten vergeven. Wat een drukke middag.
Gelukkig is een moment van ontspanning in zicht; we gaan, met de fietsen, op een long-tail boot die ons in rap tempo door de klongh's vaart. Scheve hutjes van wrak-hout op beide oevers, kinderen die vanaf het 'balkon' in het water springen, een handelaar die vanuit zijn bootje groente en fruit verkoopt. Wat een ander leven is dit! en wie maakt zich hier druk over riolering, afvalverwerking of oppervlaktewater-verontreiniging? Helaas niemand, en degenen die daar het meest wel bij varen zijn...de vissen. Tijdens de lunch in een restaurantje aan het water komen grote groepen temple-fish kijken of er wat te halen valt. En onder het mom van 'you feed fish, you get good luck' wordt alles zonder pardon in de rivier gegooid. Smullen voor de vissen, die zo druk zijn met eten dat je ze met je blote handen kan vangen; een vermakelijk spelletje. Onze vrolijke gids Patty roept dat het weer tijd is om te vertrekken; we gaan de geconsumeerde calorieën in de vorm van 'kip met rijst' er weer affietsen. Onze tocht vervolgen we door rijstvelden en palmboom-plantages, want de stad hebben we inmiddels achter ons gelaten. Over smalle paden op zo'n anderhalve meter boven de moerassige junglegrond fietsen we verder en verder, zo af en toe balancerend op het randje als een volgeladen scooter ons wil passeren. Ik zou ook wel even achterop willen, want het fietsen valt zwaar met deze warmte, maar redding is nabij als we bij de boot zijn die ons weer terug vaart naar de drukte van Bangkok. Uiteindelijk zijn we rond 18:00 uur weer terug bij het beginpunt en na het afscheid van mijn Nederlandse 'vrienden voor 1 dag', laat ik mij op de achterbank van een taxi vallen. Terug naar het hotel en een verfrissende duik in het zwembad.
Als ik een beetje ben bijgekomen van het fietsavontuur is het tijd om de drukte weer in te duiken. Vanavond ga ik eten met zwitsers-singaporese collega Manon en haar vriendje. Op aanraden van een Thaise collega zoeken we een restaurantje in de wijk Silom. De aanbiedingen zijn talrijk maar hebben vooral te maken met de consumptie van Thaise dames en niet zoveel met de Thaise keuken. We vinden ook een straat met Male 'therapists', en eerlijk is eerlijk.. er zitten lekker hapjes tussen, maar we slaan toch af, net als de uitnodiging voor een 'ping-pong show' trouwens.
Uiteindelijk belanden we bij restaurant the mango tree waar we heerlijk eten en een hele gezellige avond hebben, bediend door een dame met de baard in de keel.

Altijd wat te beleven in Bangkok...