Jetlegs

Zo. Dinsdagavond 18:25 en weer terug in Singapore, maar nog niet echt geland...het is weer even wennen aan de warmte, andere tijden, weer alleen na zoveel gezelligheid om me heen. En ja, wiebelige benen na 16 uur vliegen. Met een extra tussenstop in Parijs is het wel een lange reis, maar de mazzel was dat ik 2 stoelen voor mezelf had, dus toch nog wel een aantal uren slapend heb doorgebracht. Lekker. Maar echt wennen aan dat vliegen zal ik nooit.

Wiebelbenen oftewel een jetlegs. Alsof ik dronken ben zonder ook maar een alcoholische versnapering te hebben genomen tijdens de vlucht (had ik het maar gedaan, denk ik nu). Maar als het dan toch zo voelt, dan ook maar beter een drankje gaan drinken. Dus zet ik mijn koffer in mijn appartementje, check snel of alles er nog is en steek dan over naar Dome, restaurant met terras, voor een koud Tiger biertje en een mini pizza met mozzarella en tomaat. Die rijst kan nog wel even wachten.
Als het glas half leeg is, is mijn batterij ook nog maar half vol. Tijd dus om een tukje te gaan doen. En dat tukje wordt een marathon-tuk; 12 uur non-stop slapen. Weet niet of dat nou goed is tegen wiebel-benen? We zullen zien.
Woensdag wordt een rustig dagje op kantoor en op tijd naar huis. Tot mijn grote verbazing slaap ik weer 10 uur, dat is lekker. Maar echt uitgerust voel ik me toch nog niet als ik donderdagmiddag training geef. De focus ontbreekt nog een beetje en de verwarring is gezaaid als een aantal Thaise collega's zich voorstelt. Wegens lange en ingewikkelde namen hebben ze -bijna- allemaal een nickname, maar als je dan mag kiezen waarom zou je jezelf dan 'rommel', 'pear' of 'game' noemen?
Ik worstel me door de training en ga 's avonds lekker Japans eten met Nederlandse-collega-op-visite. We drinken minimaal een halve liter groene thee p.p.. Zou het helpen?
Eenmaal in bed staar ik naar de schaduwen op het plafond. Ik fantaseer Japans poppenspel, doe yoga en tai chi, oud hollandsch 'schaapjes tellen', een briefje met dringend verzoek aan Klaas Vaak, maar nee hoor...geen slaap! Wat nu?
Gelukkig is er Skype, dus ik klets me lekker door de nacht heen. Gezellig!! En na 2 nachten met veel slaap is een korte niet zo erg. Of wel?
De training op vrijdag gaat best soepel en dan is het weekend! Nu kan ik uitslapen en dat doe ik ook, maar nu is het ritme echt helemaal zoek.
In de hoop dat buitenlucht en beweging helpen trek ik mijn wandelschoenen aan, fototoestel mee en op naar de botanic gardens. Wat een rust, wat een mooie plek. De orchideeëntuin is prachtig, de schildpadjes in de grote vijver leuk om naar te kijken en lekker om gewoon een beetje rond te lopen. Weg met de wiebelbenen!
Maar 's nachts zijn het kromme tenen...draaien, draaien...ik kan weer niet slapen. Houdt het dan echt niet op? Nee dus.
Dan maken we van zondag maar een feestje! Eerst naar de kapper, lekker even laten wriemelen aan mijn hoofd en natuurlijk een nieuwe coupe. Maar volgende keer graag zonder spiegel, dan hoef ik niet naar die wallen te kijken. Met nieuwe haren en goede zin naar China town, want het is autumn festival wat betekent dat de maan wordt geëerd ten behoeve van geluk en voorspoed. Men schenkt elkaar de beste wensen en mooncakes en er branden honderden kleurige lampionnen om het feest te vieren.

Jetlag, hard gelag.
Ik wens mezelf een goede nachtrust en mooie dromen :-)
En neem voor de zekerheid een mooncake mee...voor als ik niet kan slapen, en anders voer ik 'm aan de kater.