BOOM! Shakalaka...

...En dan een heleboel onverstaanbare Koreaanse woorden die luidkeels en fonetisch worden meegeschreeuwd door honderden uitzinnige fans die allemaal zijn gekomen voor de 5 jongetjes van Koreaanse boyband 'BigBang'. Sta ik hier echt tussen? Ja, ik sta hier echt tussen...

Plaats van handeling: de Padang, groot grasveld midden in Singapore waar normaal cricket en lacrosse wordt gespeeld, maar nu tijdelijk onderdeel uitmaakt van het circuit parc voor de Grand Prix Singapore 2013. En daar ben ik bij!
Het is vrijdag avond en inmiddels na 23:00 uur en ik ben al een uurtje of 2 binnen, want ik wilde de eerste oefenrondes natuurlijk niet missen. Als ik door toegangspoorten kom begint net de tweede practice round. Wat een herrie, maar wat gaaf ook! Mensen verdringen zich aan de hekken, fotografen zoeken een strategisch plek, er wordt uitgekeken naar favoriete coureurs, dat wil ik ook... maar eerst oordoppen!
Zodra ik de fluoriserend gele stukjes schuim in mijn oren heb geduwd wordt het een beetje rustiger in mijn hoofd en kan ik eens goed om me heen kijken; er is zoveel te zien. Toys for boys...and girls! In ieder geval voor deze. Ik laat me met de menigte meevoeren naar de Baystand alwaar ik een zitplaats heb. Bij mijn stoeltje aangekomen zie ik dat ik behalve zicht op het stratencircuit ook uitzicht heb over Marina Bay en het business district. Het is allang donker en vele lichtjes verlichten de skyline van de stad. Wat een kadootje!
Als de oefenrondes klaar zijn is het tijd om de rest van het terrein te verkennen; naast de vele fanshops en race-simulatoren hebben ze gelukkig ook aan de innerlijke mens gedacht. Ik bestel een witbiertje en loop richting de plek waar de muziek is, oftewel waar 5 'BigBang' jongens hun best doen om in de maat te dansen en zingen tegelijk. Mijn collega's vind ik niet in de drukte, maar dat maakt niks uit. Er is zoveel te zien; gillende, uitzinnige meisjes die met mobiele telefoon elke 'move' proberen vast te leggen, ouders van die meisjes die niet-begrijpend hun dochters gadeslaan, een Chinees met gevoel voor ritme en, helaas, ook die chagrijnige en strenge man van de beveiliging. Ok, veiligheid is belangrijk, maar daar hoef je toch niet zo boos bij te kijken? Toch werkt het zo in Singapore; 'regels zijn regels' en die moet je serieus naleven, dus boos kijken, staat vast in de regels. De flexibiliteit helaas soms ver te zoeken, maar het mag de pret niet drukken, ik heb een topavond.
Het kadootje van de zaterdag is uitslapen, maar daarna is het tijd voor de zaterdagse dingen; boodschappen, schoenmaker, kadootje voor net getrouwde collega, boekhandel en dan een late lunch. Ik kom terecht bij Skinny pizza, wat neer komt op een pizza bijna zonder bodem, dus eigenlijk een salade met zeevruchten. Weet niet of het de pizza was of de drukte en spanning van de afgelopen dagen, maar als ik weer thuis ben voel ik me niet topfit, dus ik ga 'even' liggen om vervolgens 3 uur later pas weer wakker te worden. Met hoofdpijn. Het geluid van 24 ronkende F1 auto's gaat dat niet beter maken, dus ik besluit op mijn eigen bank te blijven zitten en de kwalificatieronde op tv te bekijken, en daarna weer snel in bed.
Na een record aantal uren slapend te hebben doorgebracht sta ik zondag weer een beetje beter op. Het is nog niet top, dus rustig aan. Een lunch op het strand zal me wel goed doen, denk ik. Strandjurkje aan en sjaal om voor de airco-metro en binnen een uur ben ik op Mambo Beach, Sentosa. Daar waar je op zonnige dagen op de Nederlandse stranden met moeite nog een stoel kan krijgen is hier ruimte in overvloed. Ik ga onder een parasolletje languit op een zonnebedje en bestel lunch en een vers watermeloen-sapje. Om een uurtje of 3 houd ik het weer voor gezien en ga terug naar het hotel voor een snelle frisse duik in het zwembad voordat de race begint. Me verheugend op een paar baantjes zie ik dat het altijd rustige zwembad is veranderd in een golfslagbad. Oorzaak; 6 Aussies en een fles whisky. Tuurlijk mag ik baantjes komen zwemmen, maar mag ook een glaasje meedrinken, want oh...ze hebben er al 1 ingeschonken. Na 1 glas houd ik het voor gezien, maar zij gaan nog even verder; het is Hangover VI in de maak...
Om 18:45 ben ik weer op het circuit parc, net iets te laat voor de drivers parade, maar ja, de zwembad-borrel was ook gezellig. Voorzien van hapje, drankje en vlaggetje zoek ik mijn zitplaats weer op, ik ben er klaar voor!
Na een opwarm-ronde is het tijd voor 'BOOM shakalaka'; met daverend geluid start de race om 8 uur precies en in minder dan een minuut schieten de eerste auto's voorbij de tribune waar ik zit. Magnifiek om het aanzwellende geluid van de aanstormende auto's te horen en een uitzinnig publiek dat druk met vlaggetjes zwaait, maar wel netjes op z'n stoeltje blijft zitten. Want dat zijn de regels...
Ik blijf ook op mij stoeltje zitten en kijk hoe coureurs 2 uur lang rondjes draaien; er gebeurt niet zo veel tot de voorlaatste rondes waar iedereen opeens toch nog even zijn best gaat doen voor een betere positie, maar Vettel heeft de race dan al lang gewonnen. Geen event in Singapore zonder vuurwerk, dus ook nu brandt een zee van rood en witte lichtjes los boven Marina Bay. Voor mij het startschot om op zoek te gaan naar collega's, die ik dit keer wel vind, voor het concert van Rihanna. Rihanna wil graag dansen, maar heeft niet zo veel zin in zingen. Gelukkig brengen backing vocals uitkomst en is de show een mooie afsluiting van een super-vet(tel) weekend!

De jongens van BigBang zongen het al op vrijdagavond en ik ben het er helemaal mee eens; de samenvatting van dit weekend...

Wow, fantastic baby!