Vals plat

Vals plat is een term uit de wielersport, waarmee een deel van een parcours wordt aangeduid, dat ogenschijnlijk horizontaal – dus gemakkelijk – lijkt te verlopen, maar in werkelijkheid een (verraderlijk) stijgings- of dalingspercentage vertoont. Het is dus een vorm van optisch bedrog. Aldus Wikipedia en de wielersport, maar inmiddels heb ook ik in de afgelopen 2 weken in ruime mate ervaring opgedaan met 'vals plat'...

Dat stukje over die wielersport daar kom ik later op terug, eerst maar het verdrietige nieuws. Meldde ik ca. 3 weken geleden nog de spannende maar routinematige, dus 'maak je nergens zorgen over'-hartoperatie van Paul, mijn stiefvader, met het optimistische 'komt wel goed', inmiddels weet ik dat niets is wat het lijkt...
De pacemaker leek aanvankelijk rust en regelmatig te brengen, en zoals zijn broer zo treffend zei; de pacemaker wordt peacemaker. Maar deze vrede was slechts van korte duur, want een week later, op 25 september, overleed Paul op 77 jarige leeftijd toch aan de gevolgen van een hartstilstand. Dat ogenschijnlijk makkelijke parcours bleek toch een verraderlijke etappe. Dag lieve Paul, je hebt je best gedaan, nu is het tijd om te rusten.

Dit verdrietige nieuws bereikte mij op die woensdagavond laat in Singapore en hoewel niet volkomen onverwacht was de schok toch groot en liet de afstand Singapore -Haarlem mij machteloos achter op de bank van mijn appartementje. Gelukkig waren er lieve vrienden en vriendinnen die via Skype de eerste hulp en troost kunnen bieden, zo fijn! En...op het moment van het ontvangen van dit slechte bericht stapte tevens in Nederland Carola in het vliegtuig voor een weekje vakantie in Singapore. Dat die vakantie heel anders zou uitpakken kon zij toen nog niet vermoeden, maar wat was ik blij dat ik haar de volgende dag zag op changi airport in Singapore.
Inmiddels had ik al meerdere keren contact gehad met het thuisfront, was ik geweldig opgevangen door collega's en was er een ticket naar Nederland geboekt voor zaterdagavond; de machteloosheid had plaatsgemaakt voor steun en een 'actieplan'. Van afstand kon ik meedenken over de begrafenis en ook nog 2 dagen met Carool in Singapore zijn. Twee dagen met een lach en een traan en lekker eten en drinken, want dat vond Paul toch immers ook altijd belangrijk, dus...

Donderdagavond gaan we naar Boat Quay en aan de Singapore river met zicht op Marina Bay genieten we van heerlijk Aziatisch eten; een mix van Chinees en Thais, en veel tijd om bij te praten. Na het eten is van Carola's jetlag nog niet veel te merken dus we kunnen ons nog wel even in het uitgaansleven op Clarke Quay storten. Grappig om te zien hoe Carola zich vergaapt aan deze wereld van muziek, lichtjes en airconditioning in het land waar ik nu even woon. Het ziet er uit als een Disney-achtige verzamelplaats van restaurants en bars, maar toch is dit ook de plek van oude pakhuizen en belangrijk handelsgebied in historisch Singapore. Niets is wat het lijkt...

Vrijdag staan we op tijd op; gezellig hoor, samen wakker worden! We gaan vandaag de grand-tour-de-Singapore doen en verkennen de stad vanuit de hop on hop off bus. Via suntec-city, waar het booking.com kantoor is gevestigd, naar Little India gevolgd door kampong glam, de moslimwijk, en dan China town. Als we daar zijn is het tijd voor koffie, dus we verlaten de bus en lopen door de straatjes vol souvenierwinkeltjes op zoek naar een terras. Ijskoffie is koffie met een bolletje vanille-ijs en mijn appelsap geeft bijna licht, maar we zitten front-row en kijken naar de gezellige drukte op straat. Na deze hectiek zoeken we de rust van de tooth relic tempel op; honderden boeddha's zitten eeuwig rustig op ons neer te kijken terwijl om ons heen boeddhisten zich verzamelen om te lezen uit diverse geschriften. Het chanten zwelt langzaam aan, soms onderbroken door een monnik die op een bel slaat. Wonderlijk indrukwekkend.
Na dit tempel-bezoek is het tijd voor een ervaring van geheel andere orde; lunchtijd in een hawker centre, een openlucht-foodcourt. Ogenschijnlijk een ongeorganiseerde wirwar van eetstalletjes, maar niets is minder waar, want hier hebben de aunties, 'singapore's oma's -klein van stuk maar zeer gedreven-, het voor het zeggen en houden het hier schoon en geordend. Er zijn kleine ronde tafels met plastic krukjes die je reserveert door een pakje tissues oid neer te leggen, dan ga je eten halen bij diverse stalletjes en kom je terug bij je tafeltje, waar in ons geval ook 3 Chinese dames waren aangeschoven die ons nauwlettend in de gaten houden, want kunnen buitenlanders wel met stokjes eten? We eten chicken-Rice en carrot-cake. Weer een goed voorbeeld van 'niets is wat het lijkt' want carrot-cake hier is gemalen rettich met rijstepap en groente uit de wok, en dus niet zo'n plakje worteltjestaart bij de thee.
De hop on-hop off tour wordt na de lunch weer voortgezet; kerk, shopping mall, en voor eindelijk die Singapore sling ploffen we neer op het terras in de binnentuin van het Raffles hotel. We proosten op het leven!
Na een kleine tussenstop in het hotel om ons in een avondjurkje te hijsen, gaan we naar een volgende borrel-locatie, ditmaal op grote hoogte; KuDeTa, bar op het dak van het Marina Bay Sands hotel. Inmiddels ben ik hier al een aantal keer geweest, maar het uitzicht blijft nog altijd adembenemend. Als de glazen leeg zijn en het donker is geworden gaan we nog even kijken in Gardens by the Bay, waar we getrakteerd worden op een prachtige licht- en muziekshow. Hier wil ik nog wel meer van zien, maar niet nu. Het is tijd om te eten! We gaan naar de foodcourt van Marina Bay en eten heerlijk Indisch, toch een klein feestje!
Na het eten gaat bij mij het lampje uit, we gaan terug naar het hotel waar ik nog snel wat kleren in een koffer gooi alvorens ik zelf de koffer in duik en in diepe slaap val.

Zaterdag - rare dag. Eerst nog met Carola op stap, maar vanavond naar Nederland, naar verdriet en afscheid. Nog even opzij geschoven, want we gaan vandaag met een bootje naar pulau ubin, eilandje behorende bij Singapore, waar je kan fietsen door tropisch regenwoud. Heel leuk, volgens de boekjes. We gaan het ontdekken...
En het is leuk!! Het kleine houten vissersbootje, de bump-boot, is al een avontuur op zich en doet zijn naam eer aan. En dan het eiland zelf; een straatje met alleen maar fietsenverhuurders en aan het einde een terrasje voor koffie en water maar op dit bijna onbewoonde ei-eiland drink ik natuurlijk melk uit een kokosnoot...
Al zingend stappen we op de fiets en slingeren lekker door het regenwoud. Natuurlijk wel over keurig geasfalteerde fietspaden, want het is en blijft Singapore, en dus goed geregeld.
Heuveltje op, heuveltje af, best zwaar in die klamme hitte, maar ja, gewoon doorfietsen want we laten ons niet kennen, toch?
Maar bij de zoveelste flinke heuvel houd ik het niet meer en zeg: "toch verraderlijk zo'n vals plat..." Carola moet zo hard lachen dat ze wel af moet stappen, en dus doe ik dat ook! We lopen samen lachend de heuvel op. Vals plat heeft ook z'n leuke kanten...


Lieve Carool, fijn dat je er was in Singapore. Dank aan alle lieve vriendjes en vriendinnetjes voor jullie steun in de afgelopen dagen! Wat heerlijk dat jullie er allemaal zijn.