Size does matter
Door: Tina
Blijf op de hoogte en volg Tina
03 April 2007 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Welkom in Dubai, waar alles groter, mooier, hoger en imposanter moet zijn; ik ben benieuwd!
Woensdag 28 maart
Om 11 uur 's avonds land ik in Dubai; weer een beetje dichter bij huis :-)
Op deze 'award winning airport' is het kernwoord wachten; wat een mensenmassa, wat een rijen, wat veel mannen in een witte jurk.
Maar uiteindelijk heb ik het stempeltje in mijn paspoort en komt ook mijn tas weer van de bagageband afrollen. Ik ben in het 10e land en op mij wacht Steffen, ontmoet in land 2 en 3 (Chili en Argentinie). Goed om hem weer te zien.
Met een taxi kruipen we langzaam vooruit over de -ook midden in de nacht- volle snelwegen. In het hostel snel mijn tas naar de kamer om met de volgende taxi naar de roof top bar van het Ramada Hotel te vertrekken. Vanaf het dak markeren de vele lichtjes de skyline van wat een inmense en indrukwekkende stad moet zijn. Na een paar biertjes en een wederom vriendelijke barman is het tijd voor slapen; morgen de stad bij daglicht. Ogen dicht, dag licht!
Donderdag is voor ontbijt met bruine bonen -bedankt- en gelukkig ook naan brood en jam maken we een plan voor de dag. Eerst het kantoor van British Airways om te zien of ik toch niet nog een paar dagen langer van huis kan zijn, maar -helaas- ik kom toch gewoon op 4 april naar huis. Dus in versneld tempo alle sights van Dubai bezoeken en dat is shopping mall, shopping mall, shopping mall... meteen maar de duurste en meest imposante van dit moment: Emirates Towers. Daarna is het tijd voor Dubai Creek; museum, bootje varen, soukh, moskee. 't Is mooi en het meest authentieke deel van de stad; alles eromheen is zorgvuldig gepland en in snel tempo gebouwd. Bijna ongelovelijk zoals hier woontorens, wegen, pretparken en winkelcentra uit de grond worden gestampt.
Voor zonsondergang naar één van de grote 5-sterren hotels om vanaf de 30e etage de zon in de zee te zien zakken en tegelijkertijd een blik te werpen op de aanleg van Palm Deira; een eiland in de vorm van een palmboom voor nog meer glitter en glamour. In het hotel treffen we bij toeval ook het voetbalteam dat we vanavond gaan zien. In mijn beste frans regel ik een lift met de coach/trainer naar het Al Nasr stadion; Steffen -voetbal journalist en groot fan- ook blij. Nog een shoarma en dan kan de wedstrijd beginnen. We zijn voor de thuisclub en nemen plaats tussen de in blauw gehulde voetbalfans. Ik ben de enige vrouw in het hele stadion en dat brengt grote hilariteit, zeker als ik ook braaf meeklap in de volledig geregiseerde aanmoedigingen van de club. Geconcentreerd op de choreografie van klappen, zwaaien, zitten, staan mis ik het eerste doelpunt, maar dat geeft niet want er volgen er meer. Het overige entertainment bestaat uit een grote band en confetti-kanonnen, slechts onderbroken door de oproep tot het avondgebed vanuit de naast het stadion gelegen moskee. Eindstand 1-4, we hebben de thuisclub geen geluk gebracht, maar een mooie avond was het wel!
Vrijdag na het ontbijt vertrekken we maar weer richting een shopping mall. 't Is mooi weer en lekker rustig op de weg want vrijdag en dus een vrije dag hier. We zoeven per taxi (openbaar vervoer bestaat hier bijna niet) naar een Soukh om vervolgens te lunchen bij de Waterfront Bar van het Jumeirah Beach Hotel. Het uitzicht: strand, zee, dure motorjachten en de onneembare vesting van het 5 of toch 7-sterren Burj Al Arab Hotel. 't enige dat nog ontbreekt is een rijke sheikh ;-)
Ik ga op zoek in de woestijn! We worden opgehaald door een man in een witte jurk inclusief rood-wit geblokte doek; Ali heet ie en 'nee' ik wil geen 40 rovers, alleen 1 rijke sheikh... In de 4x4 verlaten we de drukke stad voor de grote leegte van de woestijn, denken we... mis!
Nog minstens 20 andere jeeps rijden rondjes over de zandduinen. Het valt me nog mee dat we niet in een airconditioned hal met nep-duinen terecht zijn gekomen!
De zandduinen zijn leuk, maar Ricardo en zijn duinen in Peru nogsteeds spectaculairder. 't Mag de pret niet drukken; bij zonsondergang komen we aan in een tentenkamp -samen met 100 anderen- voor een ritje op een kameel, sandboarden, verkleedpartijtje in traditioneel gewaad, henna tatoeage. Het is mij allemaal te georganiseerd, niet echt, maar de mensen zijn gezellig en de bbq prima, dus weer een mooie dag!
Rond 23:00 uur terug in het hotel willen we nog een biertje drinken in de Ramada Roof Top bar, maar 'gesloten wegens de verjaardag van profeet Mohammed' en nergens in Dubai een druppel alcohol te krijgen. Wat een slecht feestje!
Zaterdag staan we -zonder kater- vroeg op; we gaan naar Sharjah. Het is één van de andere emiraten waar volgens de boeken een mooie shoukh en oude stad moeten zijn. Ik ben al snel uit ge'shoukt' en die oude stad is ook niet zo indrukwekkend. We gaan terug naar Dubai waar Golden Tulip collega Fady ons ophaalt voor een paar dagen Oman... de laatste dagen!
Woensdag 28 maart
Om 11 uur 's avonds land ik in Dubai; weer een beetje dichter bij huis :-)
Op deze 'award winning airport' is het kernwoord wachten; wat een mensenmassa, wat een rijen, wat veel mannen in een witte jurk.
Maar uiteindelijk heb ik het stempeltje in mijn paspoort en komt ook mijn tas weer van de bagageband afrollen. Ik ben in het 10e land en op mij wacht Steffen, ontmoet in land 2 en 3 (Chili en Argentinie). Goed om hem weer te zien.
Met een taxi kruipen we langzaam vooruit over de -ook midden in de nacht- volle snelwegen. In het hostel snel mijn tas naar de kamer om met de volgende taxi naar de roof top bar van het Ramada Hotel te vertrekken. Vanaf het dak markeren de vele lichtjes de skyline van wat een inmense en indrukwekkende stad moet zijn. Na een paar biertjes en een wederom vriendelijke barman is het tijd voor slapen; morgen de stad bij daglicht. Ogen dicht, dag licht!
Donderdag is voor ontbijt met bruine bonen -bedankt- en gelukkig ook naan brood en jam maken we een plan voor de dag. Eerst het kantoor van British Airways om te zien of ik toch niet nog een paar dagen langer van huis kan zijn, maar -helaas- ik kom toch gewoon op 4 april naar huis. Dus in versneld tempo alle sights van Dubai bezoeken en dat is shopping mall, shopping mall, shopping mall... meteen maar de duurste en meest imposante van dit moment: Emirates Towers. Daarna is het tijd voor Dubai Creek; museum, bootje varen, soukh, moskee. 't Is mooi en het meest authentieke deel van de stad; alles eromheen is zorgvuldig gepland en in snel tempo gebouwd. Bijna ongelovelijk zoals hier woontorens, wegen, pretparken en winkelcentra uit de grond worden gestampt.
Voor zonsondergang naar één van de grote 5-sterren hotels om vanaf de 30e etage de zon in de zee te zien zakken en tegelijkertijd een blik te werpen op de aanleg van Palm Deira; een eiland in de vorm van een palmboom voor nog meer glitter en glamour. In het hotel treffen we bij toeval ook het voetbalteam dat we vanavond gaan zien. In mijn beste frans regel ik een lift met de coach/trainer naar het Al Nasr stadion; Steffen -voetbal journalist en groot fan- ook blij. Nog een shoarma en dan kan de wedstrijd beginnen. We zijn voor de thuisclub en nemen plaats tussen de in blauw gehulde voetbalfans. Ik ben de enige vrouw in het hele stadion en dat brengt grote hilariteit, zeker als ik ook braaf meeklap in de volledig geregiseerde aanmoedigingen van de club. Geconcentreerd op de choreografie van klappen, zwaaien, zitten, staan mis ik het eerste doelpunt, maar dat geeft niet want er volgen er meer. Het overige entertainment bestaat uit een grote band en confetti-kanonnen, slechts onderbroken door de oproep tot het avondgebed vanuit de naast het stadion gelegen moskee. Eindstand 1-4, we hebben de thuisclub geen geluk gebracht, maar een mooie avond was het wel!
Vrijdag na het ontbijt vertrekken we maar weer richting een shopping mall. 't Is mooi weer en lekker rustig op de weg want vrijdag en dus een vrije dag hier. We zoeven per taxi (openbaar vervoer bestaat hier bijna niet) naar een Soukh om vervolgens te lunchen bij de Waterfront Bar van het Jumeirah Beach Hotel. Het uitzicht: strand, zee, dure motorjachten en de onneembare vesting van het 5 of toch 7-sterren Burj Al Arab Hotel. 't enige dat nog ontbreekt is een rijke sheikh ;-)
Ik ga op zoek in de woestijn! We worden opgehaald door een man in een witte jurk inclusief rood-wit geblokte doek; Ali heet ie en 'nee' ik wil geen 40 rovers, alleen 1 rijke sheikh... In de 4x4 verlaten we de drukke stad voor de grote leegte van de woestijn, denken we... mis!
Nog minstens 20 andere jeeps rijden rondjes over de zandduinen. Het valt me nog mee dat we niet in een airconditioned hal met nep-duinen terecht zijn gekomen!
De zandduinen zijn leuk, maar Ricardo en zijn duinen in Peru nogsteeds spectaculairder. 't Mag de pret niet drukken; bij zonsondergang komen we aan in een tentenkamp -samen met 100 anderen- voor een ritje op een kameel, sandboarden, verkleedpartijtje in traditioneel gewaad, henna tatoeage. Het is mij allemaal te georganiseerd, niet echt, maar de mensen zijn gezellig en de bbq prima, dus weer een mooie dag!
Rond 23:00 uur terug in het hotel willen we nog een biertje drinken in de Ramada Roof Top bar, maar 'gesloten wegens de verjaardag van profeet Mohammed' en nergens in Dubai een druppel alcohol te krijgen. Wat een slecht feestje!
Zaterdag staan we -zonder kater- vroeg op; we gaan naar Sharjah. Het is één van de andere emiraten waar volgens de boeken een mooie shoukh en oude stad moeten zijn. Ik ben al snel uit ge'shoukt' en die oude stad is ook niet zo indrukwekkend. We gaan terug naar Dubai waar Golden Tulip collega Fady ons ophaalt voor een paar dagen Oman... de laatste dagen!
-
03 April 2007 - 11:18
Gaab Iepstraat:
Hey Lieverd. idd de laatste dagen... wat een feest daar, shopping mall!!! Ik neem aan dat je eerst een extra koffer koopt en vervolgens los gaat met het shoppen om vervolgens op Schiphol aan te komen en richting Iepstraat te rijden, alwaar we dan een nieuw evenement introduceren, de Iepstraat Fashion Week. We hebben NY, Milaan en Parijs niet nodig Geniet nog van de laatste dagen en tot snel!!!!! kus, Gaab -
03 April 2007 - 11:19
Vera London:
Have fun de laatste dagen; see you soon!!!!
liefs Vera -
03 April 2007 - 11:20
Sambuca:
...en idd...size does matter ;-) !!! -
03 April 2007 - 11:20
Uit Het Schiedamse:
De tijd vliegt als je lol hebt, jammer dat je je vlucht niet meer kon omboeken.
Maar ik denk dat de familie, je vrienden en je buurtjes blij zijn als je weer thuis bent. Geniet van het moment en als je weer in dit kikkerlandje bent doen we snel een keer een Meet & Greet.
Tamara -
03 April 2007 - 11:21
Sander:
Ha Tinus, steeds dichter bij huis; jij hebt nog geen zin, maar wij wachten ongeduldig op je terugkeer! Geniet nog even en tot snel. kus S. -
03 April 2007 - 11:22
Paul Parisien:
He, he Gaabs,
De Paris fashion week is anders wel heel erg fashionable hoor........geen eten, geen drank, veel coke en te magere modellen.Ben je een heel jaar mee bezig om je op voor te bereiden.....eerst afkicken, daarna afslanken om vervolgens je neus weer voor te snuiven en je te verlustigen aan ranzige McDonald snacks.
Tinus........waar blijft nou toch die prins????? of heet ie stiekem Steffen? Anders klopt dit sprookje niet.
Bisou
Paulus -
03 April 2007 - 11:23
Marielle:
Jeetje, wat is de tijd voorbijgevlogen! Het lijkt wel een eeuwigheid geleden dat je hier in Sydney was... en hoe dichter jij bij huis komt, hoe verder weg je dit alles achter je laat! Maarruh, je kunt natuurlijk altijd weer terugkomen
Liefs, Marielle -
03 April 2007 - 11:24
De Kamelen:
nog veel plezier in ons "thuisland". Je bent er bijna! -
03 April 2007 - 11:28
Angelique:
He Tinus, geniet nog van je laatste avonturen. We wachten op je in Nederland.
Dikke kus, Angelique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
