Hiep Hiep Hué
Door: Tina
Blijf op de hoogte en volg Tina
25 Februari 2007 | Vietnam, Hué
Blij was ik wel toen ik met de nachtbus vanuit Hanoi na 14 uur eindelijk in Hué aankwam, maar daar was dan ook meteen alles mee gezegd. Ik had immers 14 uur de tijd gehad om te balen van mijn gestolen camera, 800 verloren foto's en mijn bezoek aan en eindeloos wachten in 4 verschillende politiebureaus. De uitdrukking 'van het kastje naar de muur' moet een Vietnameze vinding zijn...
De bus op zich had de situatie al niet beter gemaakt; harde rechtop-zit stoelen, een overvolle bus, stromende regen, onverlichte straten, veel getoeter; geen ingredienten voor een goede nachtrust. Maar ja, altijd nog beter dan de 2 duitse meisjes die de nacht doorbrachten in het gangpad bij gebrek aan stoelen. En, in Hué schijnt uiteindelijk de zon, wacht een vriendelijke hoteleigenaar mij op en ziet het er allemaal wat beter uit... even slikken en weer doorgaan dus!
Het doel van de dag is een nieuwe camera. Het hotel waar ik slaap ligt in de winkelstraat: Tina's schoenenwinkel aan de overkant en daarnaast verkoopt Steven T-shirts, maar nee, ik laat me niet afleiden. Uiteindelijk vind ik een fotozaak die de camera (en engelstalige gebruiksaanwijzing) verkoopt die ik wil. Met het instructieboek op schoot bestel ik bij restaurant Hung Vuong een pasta; laat dat vietnamees maar even zitten!
Terug in het hotel kom ik canadese Gary -ook ontmoet in Hanoi- weer tegen. We besluiten samen een boottochtje te maken over de Perfume River. Van Perfume weinig sprake overigens, wel veel vervuiling door de vele woonboten. 't Is zonde!
Na de boot eten we een Indiaase curry -nee, ik wil geen vietnamees- Gary is prima gezelschap, maar kijkt voor zijn leeftijd (ca. 60) naar veel te jonge meisjes, brrr. Na het eten ga ik terug naar het hotel; in bad -eindelijk weer eens- lees nog wat in mijn boek 'alleen naar bed' -nee, ik wil nogsteeds geen vietnamees- en val vroeg in slaap.
Zondag - uitgeslapen stap ik om 11 uur het hotel uit. Het is bewolkt, maar ondanks dat besluit ik mijn geplande city tour te verruilen voor nog een boottochtje.
Had ik dat maar nooit gedaan... om 12 uur stap ik op de Dragon boot die ik helemaal voor mezelf heb samen natuurlijk met de vietnameze schipper, zijn vrouw en 5 kinderen. We zetten koers richting een pagode en de paleizen van keizers uit de Nguyen Dynasty. Ik ben benieuwd!
We zijn nog niet net van wal gestoken of de verkoop begint; ansichtkaarten, op 'echt' zijde geschilderde tafreeltjes. Nee, bedankt. Ik ben blij als ik van boord mag voor de 1e pagode. Mooi! alleen jammer dat die blauwe lucht mist :-(
Terug aan boord wordt me gezegd dat we niet 4 maar 2 paleizen zullen bezoeken. De discussie begint en uiteindelijk stem ik toe. We leggen aan en op een scooter word ik naar het paleis van Tu Duc gebracht. Het is een imposante verzameling van paleizen, buitenhuizen, offerplaatsen en een graftombe voor het leven 'hierna'. Terug bij de boot blijkt dat we teruggaan in plaats van verder. Nu wil ik een deel van m'n geld terug; de sfeer is gespannen en de familie trekt zich terug op de achterkant van de boot. Lekker rustig, maar ik baal en zie mijn mooie dagje in het water vallen. De kinderen komen bij me zitten en bedelen om mijn horloge, oorbellen, pen, snoepjes. Nee, ook zij maken me niet blij, alleen de 1-jarige die onverstoord in de koelbox met ijswater klimt brengt een glimlach. Gelukkig is na een uur de haven in zicht en wil ik zo snel mogelijk van deze boot af, maar dat gaat even niet lukken. Er komen meer mannen aan boord en in gebrekkig engels is de boodschap: geld betalen. Na nog maar een keer discussie betaal ik uiteindelijk 220.000 dong en laten ze me gaan. Ik ga terug naar het hotel, leen een fiets en trap de frustraties van me af. Hué is een mooie stad, maar ik kan geen vietnamees meer zien. En nee, alleen reizen is niet altijd leuk!
Morgen ga ik mijn geluk beproeven in Hoi An, hopen dat daar de zon weer schijnt en er gezellige mensen zijn.
Ik mis jullie!
De bus op zich had de situatie al niet beter gemaakt; harde rechtop-zit stoelen, een overvolle bus, stromende regen, onverlichte straten, veel getoeter; geen ingredienten voor een goede nachtrust. Maar ja, altijd nog beter dan de 2 duitse meisjes die de nacht doorbrachten in het gangpad bij gebrek aan stoelen. En, in Hué schijnt uiteindelijk de zon, wacht een vriendelijke hoteleigenaar mij op en ziet het er allemaal wat beter uit... even slikken en weer doorgaan dus!
Het doel van de dag is een nieuwe camera. Het hotel waar ik slaap ligt in de winkelstraat: Tina's schoenenwinkel aan de overkant en daarnaast verkoopt Steven T-shirts, maar nee, ik laat me niet afleiden. Uiteindelijk vind ik een fotozaak die de camera (en engelstalige gebruiksaanwijzing) verkoopt die ik wil. Met het instructieboek op schoot bestel ik bij restaurant Hung Vuong een pasta; laat dat vietnamees maar even zitten!
Terug in het hotel kom ik canadese Gary -ook ontmoet in Hanoi- weer tegen. We besluiten samen een boottochtje te maken over de Perfume River. Van Perfume weinig sprake overigens, wel veel vervuiling door de vele woonboten. 't Is zonde!
Na de boot eten we een Indiaase curry -nee, ik wil geen vietnamees- Gary is prima gezelschap, maar kijkt voor zijn leeftijd (ca. 60) naar veel te jonge meisjes, brrr. Na het eten ga ik terug naar het hotel; in bad -eindelijk weer eens- lees nog wat in mijn boek 'alleen naar bed' -nee, ik wil nogsteeds geen vietnamees- en val vroeg in slaap.
Zondag - uitgeslapen stap ik om 11 uur het hotel uit. Het is bewolkt, maar ondanks dat besluit ik mijn geplande city tour te verruilen voor nog een boottochtje.
Had ik dat maar nooit gedaan... om 12 uur stap ik op de Dragon boot die ik helemaal voor mezelf heb samen natuurlijk met de vietnameze schipper, zijn vrouw en 5 kinderen. We zetten koers richting een pagode en de paleizen van keizers uit de Nguyen Dynasty. Ik ben benieuwd!
We zijn nog niet net van wal gestoken of de verkoop begint; ansichtkaarten, op 'echt' zijde geschilderde tafreeltjes. Nee, bedankt. Ik ben blij als ik van boord mag voor de 1e pagode. Mooi! alleen jammer dat die blauwe lucht mist :-(
Terug aan boord wordt me gezegd dat we niet 4 maar 2 paleizen zullen bezoeken. De discussie begint en uiteindelijk stem ik toe. We leggen aan en op een scooter word ik naar het paleis van Tu Duc gebracht. Het is een imposante verzameling van paleizen, buitenhuizen, offerplaatsen en een graftombe voor het leven 'hierna'. Terug bij de boot blijkt dat we teruggaan in plaats van verder. Nu wil ik een deel van m'n geld terug; de sfeer is gespannen en de familie trekt zich terug op de achterkant van de boot. Lekker rustig, maar ik baal en zie mijn mooie dagje in het water vallen. De kinderen komen bij me zitten en bedelen om mijn horloge, oorbellen, pen, snoepjes. Nee, ook zij maken me niet blij, alleen de 1-jarige die onverstoord in de koelbox met ijswater klimt brengt een glimlach. Gelukkig is na een uur de haven in zicht en wil ik zo snel mogelijk van deze boot af, maar dat gaat even niet lukken. Er komen meer mannen aan boord en in gebrekkig engels is de boodschap: geld betalen. Na nog maar een keer discussie betaal ik uiteindelijk 220.000 dong en laten ze me gaan. Ik ga terug naar het hotel, leen een fiets en trap de frustraties van me af. Hué is een mooie stad, maar ik kan geen vietnamees meer zien. En nee, alleen reizen is niet altijd leuk!
Morgen ga ik mijn geluk beproeven in Hoi An, hopen dat daar de zon weer schijnt en er gezellige mensen zijn.
Ik mis jullie!
-
25 Februari 2007 - 14:41
Gaab:
Tinus ondanks de vervelende ervaringen in Vietnam, zie je er fantastisch uit! -
25 Februari 2007 - 15:22
Carla & Paul:
Hi Tina,
Wat een stelletje e...... om jouw fototoestel te jatten. We kunnen ons voorstellen dat je er flink van baalt. Geniet ondanks dit van je reis, veel plezier nog te komende tijd en we zien uit naar alle verhalen. Alvast van harte uitgenodigd op de Balca, zodat we (als het niet te hard waait) alle tijd hebben om bij te praten. Liefs van Carla & Paul -
25 Februari 2007 - 16:29
Tamara:
Ja, deze week zit het je niet mee zegmaar! Gelukkig heb je nu een nieuw cameraatje gescoord en volgens mij ga je voorlopig niet meer alleen op een bootexpeditie. Laat ze maar even in dr loempia's stikken!!
Wat is het volgende doel op je trip? Veel plezier daar en kom maar weer snel in je ritme van genieten, lachen en ontdekken!
Veel plezier!
-
25 Februari 2007 - 20:04
Paul Parisien:
Snel naar die sjeik in Dubai!!!!!! (Tip van de avond)
In Parijs is ook een bedje hoor. :) Kussie Paul -
25 Februari 2007 - 21:55
De Kamelen:
lieve tinus, wat een ellende allemaal!
Hopelijk is het laatste gedeelte van je reis beter!
Je verslagen zijn super!
Tot gauw! Nog een heel fijne tijd in Dubai!Liefs van de kamelen. -
25 Februari 2007 - 22:16
Floos:
Lief, wat nu?! Je kunt altijd het vliegtuig naar huis nemen.... Maar geld is maar geld en spullen maar spullen. Je ervaringen en herinneringen nemen niemand je meer af. Zorg dat je ze zorgvuldig opbergt in je gedachten...
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
