Same, same, but different
Door: Tina
Blijf op de hoogte en volg Tina
05 Maart 2007 | Vietnam, Mui Ne
het leven is wat je gebeurt
terwijl je andere plannen maakt
(Acda & de Munnik)
En zo kon het gebeuren dat een oostenrijkse boswachter volkomen onverwacht de jacht had geopend terwijl hij even 'vergeten' was dat ie thuis een vrouw en 3 kinderen heeft... waar heb ik dat meer gehoord?
Ik ben in Hoi An, een verademing na de onfortuinlijke gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Hoi An is een klein plaatsje, voor Vietnamese begrippen zeer trendy, gelegen aan een riviertje en vlakbij het strand. Langs de rivier een lange rij traditionele maar ook meer hippe restaurants en bars, gevolgd door een grote overdekte markt. En in de straatjes daarachter... het paradijs... kleding, schoenen en tassen -op maat gemaakt- in elke winkel! wat een uitstekende manier om mijn verloren zaken te vergeten :-) Iedere winkeleigenaar doet z'n best; het is 'same, same, but different' overal. Eerst maar eens kijken wat er zoal is, wat het kost en wat ik wil (altijd moeilijk :-) ) Het wordt een winkeltje in de markt en dankzij Elvira -waarvoor dank- ook Bi Bi Silk. De wensenlijst wordt langer en langer... een jurk voor het feestje van Wendy en Dirk, een feestelijk rokje voor het kraamfeest van Joelle, Carola, Mirjam en Marion, een traditioneel gewaad in oranje voor voetbal en/of carnaval, een topje van zijde voor een volgend gala (uitnodigingen zijn welkom), een zomers rokje voor 'In de vergulde Sambucca' en natuurlijk die zijden pyama voor...
Passen en meten, het is leuk! Nu maar hopen dat het ook zo wordt als me is beloofd. Ik moet er een nachtje over slapen, want het is pas morgen klaar. Ter afleiding bezoek ik Tan -de schoonheidsspecialiste- voor een heerlijke massage en plaatselijke ontbossing. 's Avonds eet ik op een terrasje aan het water en drink ik een biertje met de oostenrijkse boswachter die ik eerder die dag in de bus heb ontmoet. Het leven ziet er al weer een stuk leuker uit.
Vol verwachting sta ik de volgende dag bij beide winkels om m'n spullen te passen. Er moet hier en daar nog wat worden veranderd, dus morgen klaar. Nog meer wachten. Nou ja, heb ik de rest van de dag voor bezoek aan pagodes, de Japanse brug en nog meer terrasjes. 's Avonds word ik uitgenodigd door de boswachter voor een dineetje; ja, gezellig. Bijna geraakt door deze jager, net op tijd buiten schot gebleven... mannen...
Op woensdag huur ik een fiets, haal m'n kleren op, stuur ze via zeemail naar huis (tot over 4 maanden :-() en ga richting het strand. Tot mijn grote verrassing vind ik onderweg een franse bakker mét pain au chocolat, hoera! Maar niet teveel... anders past straks m'n jurkje niet meer.Ik trap de calorieen er -tegen de wind in- wel weer vanaf. De beloning is een wit strand met palmbomen en onvermijdelijke verkopers. Geen minuut rust, maar het is mooi zo. Moe maar voldaan stap ik 's avonds in de bus naar de échte strandbestemming: Mui Ne. Het zijn weer eens 20 lange uren in de bus; mijn Vietnamese buurman valt op m'n schouder in slaap, ik blijf wakker. Uiteindelijk bestemming bereikt; ik kies snel een hotel, eet wat en val in slaap.
Vrijdag: Een strak blauwe lucht, stralende zon. ruisende palmen, een schitterende zee; wat wil ik nog meer? Gezellige mensen!!
Ik ga op zoek, loop naar het dorp en sla alle aanbiedingen 'motorbike, motorbike' af. Na een lunch bij de surfclub (kite-surfen is hier hot en de surfboys ook) boek ik een tochtje naar de zandduinen. 'Same, same, but different'; net als in Peru veel zand en ook sandboarden. Ze hebben hier alleen 2 varianten; rode en witte duinen; heel apart! Net zo apart als mijn ontmoeting met duitse Julia. We raken aan de praat en houden niet meer op. Ook Nederlandse Floor en Anne haken aan en na ons bezoek aan de zandbak drinken we een biertje en houden we het barpersoneel nog een tijdje wakker. De volgende dag gaan Floor en Anne verder naar Maleisie, ook leuk, wel jammer, want het was gezellig! Ik blijf met Julia op het strand. Praten, lachen, lunchen, drinken, zwemmen; ze is bijzonder. Bruinverbrand en fris gedoucht eten we 's avonds bij het duurste restaurant van Mui Ne; caipirinha, witte wijn, verse tonijn. Totaal: 15 dollar voor 2 én een wereldavond. Samen achterop 1 scooter terug naar huis was het een mooie dag en doen we er morgen nog zo één.
Zondag -vandaag dus- is die luie dag. We ploffen op de strandbedjes in de schaduw van een palmboom. Het wordt een mooie zonnige dag en Vietnam toch weer een beetje leuker!
terwijl je andere plannen maakt
(Acda & de Munnik)
En zo kon het gebeuren dat een oostenrijkse boswachter volkomen onverwacht de jacht had geopend terwijl hij even 'vergeten' was dat ie thuis een vrouw en 3 kinderen heeft... waar heb ik dat meer gehoord?
Ik ben in Hoi An, een verademing na de onfortuinlijke gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Hoi An is een klein plaatsje, voor Vietnamese begrippen zeer trendy, gelegen aan een riviertje en vlakbij het strand. Langs de rivier een lange rij traditionele maar ook meer hippe restaurants en bars, gevolgd door een grote overdekte markt. En in de straatjes daarachter... het paradijs... kleding, schoenen en tassen -op maat gemaakt- in elke winkel! wat een uitstekende manier om mijn verloren zaken te vergeten :-) Iedere winkeleigenaar doet z'n best; het is 'same, same, but different' overal. Eerst maar eens kijken wat er zoal is, wat het kost en wat ik wil (altijd moeilijk :-) ) Het wordt een winkeltje in de markt en dankzij Elvira -waarvoor dank- ook Bi Bi Silk. De wensenlijst wordt langer en langer... een jurk voor het feestje van Wendy en Dirk, een feestelijk rokje voor het kraamfeest van Joelle, Carola, Mirjam en Marion, een traditioneel gewaad in oranje voor voetbal en/of carnaval, een topje van zijde voor een volgend gala (uitnodigingen zijn welkom), een zomers rokje voor 'In de vergulde Sambucca' en natuurlijk die zijden pyama voor...
Passen en meten, het is leuk! Nu maar hopen dat het ook zo wordt als me is beloofd. Ik moet er een nachtje over slapen, want het is pas morgen klaar. Ter afleiding bezoek ik Tan -de schoonheidsspecialiste- voor een heerlijke massage en plaatselijke ontbossing. 's Avonds eet ik op een terrasje aan het water en drink ik een biertje met de oostenrijkse boswachter die ik eerder die dag in de bus heb ontmoet. Het leven ziet er al weer een stuk leuker uit.
Vol verwachting sta ik de volgende dag bij beide winkels om m'n spullen te passen. Er moet hier en daar nog wat worden veranderd, dus morgen klaar. Nog meer wachten. Nou ja, heb ik de rest van de dag voor bezoek aan pagodes, de Japanse brug en nog meer terrasjes. 's Avonds word ik uitgenodigd door de boswachter voor een dineetje; ja, gezellig. Bijna geraakt door deze jager, net op tijd buiten schot gebleven... mannen...
Op woensdag huur ik een fiets, haal m'n kleren op, stuur ze via zeemail naar huis (tot over 4 maanden :-() en ga richting het strand. Tot mijn grote verrassing vind ik onderweg een franse bakker mét pain au chocolat, hoera! Maar niet teveel... anders past straks m'n jurkje niet meer.Ik trap de calorieen er -tegen de wind in- wel weer vanaf. De beloning is een wit strand met palmbomen en onvermijdelijke verkopers. Geen minuut rust, maar het is mooi zo. Moe maar voldaan stap ik 's avonds in de bus naar de échte strandbestemming: Mui Ne. Het zijn weer eens 20 lange uren in de bus; mijn Vietnamese buurman valt op m'n schouder in slaap, ik blijf wakker. Uiteindelijk bestemming bereikt; ik kies snel een hotel, eet wat en val in slaap.
Vrijdag: Een strak blauwe lucht, stralende zon. ruisende palmen, een schitterende zee; wat wil ik nog meer? Gezellige mensen!!
Ik ga op zoek, loop naar het dorp en sla alle aanbiedingen 'motorbike, motorbike' af. Na een lunch bij de surfclub (kite-surfen is hier hot en de surfboys ook) boek ik een tochtje naar de zandduinen. 'Same, same, but different'; net als in Peru veel zand en ook sandboarden. Ze hebben hier alleen 2 varianten; rode en witte duinen; heel apart! Net zo apart als mijn ontmoeting met duitse Julia. We raken aan de praat en houden niet meer op. Ook Nederlandse Floor en Anne haken aan en na ons bezoek aan de zandbak drinken we een biertje en houden we het barpersoneel nog een tijdje wakker. De volgende dag gaan Floor en Anne verder naar Maleisie, ook leuk, wel jammer, want het was gezellig! Ik blijf met Julia op het strand. Praten, lachen, lunchen, drinken, zwemmen; ze is bijzonder. Bruinverbrand en fris gedoucht eten we 's avonds bij het duurste restaurant van Mui Ne; caipirinha, witte wijn, verse tonijn. Totaal: 15 dollar voor 2 én een wereldavond. Samen achterop 1 scooter terug naar huis was het een mooie dag en doen we er morgen nog zo één.
Zondag -vandaag dus- is die luie dag. We ploffen op de strandbedjes in de schaduw van een palmboom. Het wordt een mooie zonnige dag en Vietnam toch weer een beetje leuker!
-
04 Maart 2007 - 15:21
Sambuca:
He lieverd! Dat klinkt allemaal erg leuk, behalve dan die rare boswachter. The catwalk van In de vergulde sambuca ligt al klaar om alle setjes te laten zien! Gaab -
04 Maart 2007 - 16:50
Brakke Floos:
Why men? Try a women.. ;-)
Mijn brakke wijsheid na een nacht met een man doorzakken, gecombineerd met van die oostenrijkers die hun thuisfront vergeten.
x -
04 Maart 2007 - 18:01
Jolanda:
Wat een gave avonturen weer, de afgelopen tijd! Ach, 't kan niet altijd feest zijn (camera, kerels *&^$$#@), maar zo te horen overheerst de lol nog steeds. Geniet ervan, denk aan je en CU soon!!! Liefs, Jo. -
04 Maart 2007 - 21:03
Brie En Toon:
Gelukkig dat je weer beetje meer happy bent in Vietnam, want had voor heet eerst toch wel een beetje medelijden met je, wat een pech had je daar. Wij gaan vrijdag weer op de bar in Gerlos, tenminste als er sneeuw ligt. Toon heeft bij Snowworld gezegd dat ze zijn ski's moeten slijpen, maar ook gelijk klaar moeten maken voor gebruik op het water, mochten we alsnog uitwijken naar een zonnige bestemming. Ben nu al benieuwd naar je outfit, maar als het niet past, ik ben vandaag de nieuwe zomercollectie gaan bekijken en die is hier in NL ook echt niet verkeerd. Geniet nog lekker van Vietnam en ik zal een drankje op je drinken Gerlos, ben je er toch een beetje bij! -
05 Maart 2007 - 09:02
Paul Parisien:
Kennen ze daar ook een Hanoi Fashion Week?
Milaan is net geweest, Parijs volgt snel.
Afgelopen weekend alweer heel wat gratenpakhuisjes kunnen spotten.
Salut
Paul
PS.
Floos, collagerende vrouwen daar heb ik het niet zo op hoor. Daarvoor een beetje te visueel ingesteld.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
